Assassin's Creed Mirage
داستان میراژ سیر تکاملی خوبی دارد از جوانی باسیم آغاز می‌شود شما را با شخصیتی به نام نهال آشنا می‌کند و از قضای روزگار باسیم را با روشن با صدای خانم آغداشلو همراه می‌کند تا در یک روند شخصیت‌پردازی فکر‌شده شاهد رشد این جوان از یک دزد خیابانی به یک استاد تمام عیار باشیم.
یوبی‌سافت همیشه داستان‌پردازی قابل قبولی را در بازی‌های اسسینز کرید داشته است و اکنون نیز توانسته داستان درگیری دو گروه اوردرها و هیدن وان‌ها را با مهارت با فرهنگ و ریشه‌های بغداد ترکیب کند. میراژ گذشته باسیم، نگرانی‌ها در رابطه با جن مرموز کابوس‌های او و پی‌ریزی شخصیت برای تبدیل کردنش به‌یک فرد تأثیرگذار در مجموعه را به‌خوبی انجام می‌دهد. از آن‌طرف آنتاگونیست‌های بازی و سراغ تک‌تک آن‌ها رفتن نیز هرکدام داستان و روایت پیش‌زمینه قابل قبولی دارند. تازه مأموریت‌های جانبی هم به نام داستان بغداد یا همان Tales of Baghdad در بازی گنجانده شده است تا خرده اتفاق‌هایی را در این شهر برای شما روایت کند.
اما مسئله اصلی من با گیم‌پلی و ادعای یوبی‌سافت مبنی‌بر بازگشت به‌ریشه‌ها است. تا آن‌جایی که من به‌یاد دارم ریشه‌های اسسینز کرید در هرقسمت ابزار جدیدی را رو می‌کرد. مثلا در نسخه دوم کلی اختراع داوینچی داشتیم. در برادرهود می‌توانستیم اسسین‌ها را استخدام کنیم یا در رولیشنز با هوک‌بلید می‌توانستیم باپرش‌های بلند‌تر از ساختمان‌ها بالا برویم. حتی ویژگی ساخت بمب دست‌ساز نیز در بازی وجود داشت. این نوآوری تا نسخه یونیتی هم ادامه داشت جایی که یکی از بهترین پارکورهای یک بازی سوم شخص را در ترکیبی از اکشن و مخفی‌کاری و البته بخش آنلاین داشتیم.
اما میراژ هیچکدام از این‌ها نیست. هرچند داستان خوبی دارذ، گرافیکیش با حال است و حال و هوای بغداد قرن نهم را با موسیقی و صداگذاری فوق‌العاده همراه کرده اما خیر، گیم‌پلی آن ربطی به ریشه ها ندارد. تنها همان والهالا با انیمیشن‌های کاملا یکسان و شدیدا محدود‌تر را یوبی‌سافت به خورد ما داده است. استودیوی بوردو سعی دارد تا به ریشه‌ها برگردد اما به دلایل زیادی گرفتار یک مشت Assetهای آماده می‌شود و تنها یک بازی کوتاه، بدون نوآوری و شدیدا محدود از نظر گیم‌پلی را به‌دست مخاطب رسانده است.
بررسی بازی اسسینز کرید میراژ
10/7
امتیاز زومجی
اساسینز کرید میراژ با پرداختن به گذشته باسیم ابن اسحاق، چشم‌اندازی روشن را برای حضور این شخصیت در نسخه‌های آینده مجموعه می‌دهد. ترکیب موسیقی عربی با فرهنگ و تنوع ملیت شهروندان بغداد قرن نهم بازیکنان را غرق در گشت‌وگذار در محیط بازی می‌کند. با این‌حال مشکل اصلی ادعای بازگشت به‌ریشه‌های بازی است در حالی که شاهد استفاده تمام و کمال از المان‌های بازی والهالا در میراژ هستیم. استایل مبارزه بسیار محدود، هوش مصنوعی ضعیف و باگ‌های متعدد به‌شدت به گیم‌پلی بازی ضربه وارد می‌کند. بازی گرافیک زیبایی دارد و توجه یوبی‌سافت بوردو به جزییات محیط و لباس‌های شخصیت‌های مثال زدنی است.
نقاط قوت:
داستان بازی سیر تکاملی و شخصیت‌پردازی خوبی دارد
طراحی شهر بغداد و توجه به جزییات مثال‌زدنی است
صداگذاری نسخه عربی و انگلیسی عالی است
موسیقی عربی بازی در جریان بازی شنیده و با اذان قطع می‌شود
ماموریت‌های کانترکت تنوع خوبی دارند.
نقاط ضعف:
تنوع پایین استایل مبارزه بازی
پارکور کندتر بازی نسبت به نسخه‌های قدیمی
ادعای بازگشت به‌ریشه ها تبلیغاتی بیش نیست
بازی ایرادات سه نسخه قبل را به ارث برده